Conflicten verharden doordat mensen posities innemen en zich op hun plek verschansen. Je kunt tegen wil en dank in zo’n positie vast komen te zitten. Je staat op je recht, jij hebt gelijk. Het probleem is dat die ander daar niet aanwil. Jij staat op de top van jouw berg. Daar wil je niet van af. Dat uitzicht geef je niet prijs. Jij hebt jouw positie. Maar
de ander heeft ook een positie. Beweging is er niet.
De tegenhanger van het denken in posities is het denken in mogelijkheden. Bij het denken in mogelijkheden ga je van de top van de berg terug naar de basis. Terug naar al die veronderstellingen, opvattingen en feiten. Van daaruit ga je kijken wat er mogelijk is. Misschien een andere weg naar boven. Misschien wel een andere top. Een plek waar ook plaats is voor de opvattingen, veronderstellingen en feiten van de ander. Maar vooral een plaats voor jouw eigenlijke doel, de oplossing van het oorspronkelijke probleem.
Nu is het in de praktijk zo dat je niet zomaar van dat denken in posities, van dat dippen, af bent. Het levert je namelijk ook iets op:
- gelijk hebben
- dominantie, of afweer van dominantie van de andere partij
- afschuiven van verantwoordelijkheid
- rechtvaardiging
- aandacht
- een wereld die onderverdeeld is in goed of fout
Denken in posities is niet verboden. Als je tevreden bent met het resultaat hoef je er niks mee te doen. Als je niet tevreden bent kun je proberen het dippen los te laten en de overgang te maken naar dimmen. Dat lukt vooral door iets te doen. Activiteit – om het even wat – maakt je los uit je verschanste positie. In dit soort situaties kan alles helpen. Een
brief schrijven, met je tenen gaan zitten wiebelen, een foto op je bureau zetten, ontslag nemen of het koffieapparaat een andere plek geven. Je mag alles doen om los te komen uit de gefixeerde positie waarin je je verschanst hebt.
Het is de actie, de beweging, die je losmaakt van de gedachtes die je vasthouden. Eenmaal los, verandert je standpunt. Vanaf een nieuw standpunt heb je een nieuw uitzicht. Daar worden nieuwe mogelijkheden zichtbaar.
‘Je mag alles’ is de aanwijzing dat een conflict -hoewel er twee vechten- uiteindelijk toch een persoonlijke aangelegenheid is. Je bepaalt zelf of je voor alles gelijk wilt hebben, of dat je uit bent op effectiviteit. Of je verantwoordelijk wilt zijn voor je eigen aandeel in het conflict. Jij bent degene die in actie kan komen!